Afgelegde kilometers:
2200 km
Tussenstops:
België, Frankrijk, Spanje
Eindbestemming:
Algarve kust, Portugal
Debi Flügge, op Instagram bekend als Debi Flue, is geboren in Mainz en is een succesvol influencer. Tussen wandelen, fitness en reislust neemt ze bijna 1 miljoen mensen mee op haar reis door het leven. Zij en haar vriend Kev reizen al enkele jaren samen de wereld rond. Ze ontmoetten hun hond Django op hun laatste reis samen in de zomer van 2020 en konden niet van hem scheiden.
Voor de eerste keer met een camper reizen - twee mensen en een hond. Een nieuw avontuur voor ons. Dus namen we dit jaar een Carado T447-Clever+ camper mee op een 3,5 week durende reis naar het zuiden van Europa. Voordat we aan onze reis begonnen, waren we weliswaar sceptisch of het wonen en reizen in een "kleine en krappe" camper wel echt iets voor ons was, maar we wilden het echt graag uitproberen met Django. Daarom kozen we voor een groot model met keuken, toilet, douche, koelkast, zonnecel & stroomvoorziening.
Meteen vanaf het begin: het is absoluut ons ding! Maar één ding tegelijk.
Nadat we de camper half juni hadden opgehaald, namen we nog een dag de tijd om ons comfortabel te installeren en in te pakken. Toen hadden we ons eerste wow-moment. De bergruimte in zowel het woongedeelte als in de "kofferbak" was ten eerste enorm en ten tweede meer dan ruimtebesparend. Voor Django hebben we van Carado een extra hondenbed gekregen dat speciaal gemaakt was voor de ruimte onder de tafel, dus rond de tafelpoot, en dus enerzijds geen ruimte in beslag nam en anderzijds een super toevluchtsoord was voor onze hond. We voelden ons allemaal op ons gemak vanaf het begin. Spannend voor ons bleef het regelen van alle technische dingen zoals elektriciteit, warm water, gasfornuis, het toilet, water bijvullen & aftappen, maar alles op zijn tijd. Het motto hier: Leren door te doen.
En natuurlijk is de lengte van 7,40 m in het begin ongewoon, maar met de achteruitrijcamera is dat niets waar je niet snel aan went.
Niet alleen vonden we met de app onze slaapplaatsen, maar ook de plaatsen waar we water konden bijvullen & riool + toilet konden legen, want ook dat werd na 2 dagen voor het eerst nodig.
Het deel waar niemand graag over praat en waar we van tevoren niet echt een idee van hadden - namelijk het legen van het toilet - was uiteindelijk niet zo'n groot probleem, omdat alles zeer doordacht is ontworpen. Trek wegwerphandschoenen aan, haal de toiletcassette eruit, schroef de afvoerpijp los en houd hem in de richting van de afvoer en druk op de knop op de cassette die alles eruit "schiet" - er kan niet veel misgaan, tenzij je niet op het vulniveau van de cassette let ;)
De eerste douche bezorgde ons eigenlijk meer problemen, omdat we tot dag 4 niet begrepen hoe de warmwaterboiler werkte - dus de eerste 4 dagen douchten we vrij koud en vrij spaarzaam Tip: Fout "W162h" betekent gewoon dat het raam boven de boiler gesloten moet worden en u kunt aan de slag.
Koken was hier het makkelijkst. Zet de gasfles aan (we hadden er 2 bij ons, die het tot het einde uithielden), zet het fornuis aan, open het dakraam direct boven het fornuis en klaar is Kees. Onze tip hier: Potten en pannen mogen niet te groot zijn, anders kunnen niet alle drie de kookzones worden gebruikt.
Na 4 dagen rijden, was het eindelijk zon, strand & zee, op de kortste weg naar de westkust van Portugal! Django sprong uit de auto en rende meteen de golven in, hij was ook blij dat we eindelijk in de zomer waren aangekomen! Het water was vrij koud, maar we moesten er gewoon achteraan na zo lang de zee niet te hebben kunnen zien :) ook hier vonden we via park4night een parkeerplaats direct aan het strand bij Aveiro, waar we ook de nacht hebben doorgebracht.
Van hieruit gingen we dag na dag verder langs de kust naar het zuiden, waarbij we hooguit 1 à 2 uur per dag reden. Vanaf Nazaré (geen bovengemiddelde deining in deze tijd van het jaar) wordt de kust steiler en steiler en gaat langzaam over in kliffen. Dus de parkeerplaatsen worden ook steeds spectaculairder. Helaas is het niet overal in Portugal toegestaan om te overnachten. Maar zelfs daar helpt park4night om indrukwekkende plekjes te vinden met ongelooflijke uitzichten. Tijdens de hele reis hebben we nooit op een camping overnacht, maar alleen op vrije plaatsen, vanwaar we bijna altijd de zonsondergang konden zien. Er waren nooit meer dan 2-3 andere campers en motorhomes in de buurt - absoluut perfect voor ons. In Nazaré, bijvoorbeeld, konden we op een klif staan, direct aan het strand. Gelukkig liep er ook een pad naar beneden naar het strand (geen probleem, zelfs niet met een hond), dus het was de perfecte plek om te parkeren :) De stranden hier zijn kilometers lang, extreem breed en zeer verlaten, een absolute droom.
De volgende ochtend begonnen we zoals gewoonlijk met een strandwandeling samen met Django, dit keer gevolgd door een kleine workout (we hadden wat gewichten meegenomen en in de kofferbak opgeborgen) en een koud zwemwater.
Toen trok het snel dicht, dus besloten we verder zuidwaarts te rijden, de zon achterna. Een ander groot voordeel van reizen met een camper: absolute vrijheid.
Een uur en 80 km later stonden we weer in de zon op de volgende klif bij Sines - weer direct aan zee, weer bijna alleen - en brachten daar de dag op het strand door.
Doordat er aan de westkust altijd vrij veel frisse wind uit de Atlantische Oceaan waait, was de temperatuur super aangenaam, zowel in de zon als, nog belangrijker, altijd in de camper. Dit is vooral te danken aan de vele ramen, die enerzijds de woonruimte er heel mooi en licht laten uitzien en anderzijds voor frisse lucht en een koele kamertemperatuur zorgen. Zo konden we Django met een gerust geweten een paar minuten in de camper laten slapen, bijvoorbeeld als we boodschappen gingen doen.
Hier hebben we ook voor het eerst onze "zitmeubelen" neergezet en konden we comfortabel van de zonsondergang genieten; we hebben hier twee dagen doorgebracht voordat we weer vertrokken.
Onze volgende stop was bij Praia do Tonel. Hier vonden we waarschijnlijk de mooiste parkeerplaats van de hele reis, helemaal alleen aan het eind van een smalle klif met uitzicht op zee. De kliffen hebben hier een ca. 200 m lange baai omringd, waarin een supermooi strand verscholen ligt. Het mooie hier was dat het door de wind weer lekker koel was op de kliffen, zodat de temperatuur in de camper ons toestond Django een uurtje alleen te laten. Het pad naar beneden naar de baai is een beetje steil en niet echt voor honden. De baai ligt ook erg beschut tegen de wind - fijn om te relaxen, maar slecht voor honden.
Na ongeveer een uur keerden wij terug naar de camper, waar ons een kleine verrassing wachtte: een eenzame witte hond, die kennelijk de weg kwijt was, was plotseling bij ons - en week niet meer van onze zijde. Voor Django was het liefde op het eerste gezicht, de twee konden het meteen goed met elkaar vinden. Omdat we hun eigenaar niet konden vinden, zijn we in de buurt gaan zoeken, maar helaas konden we niemand vinden. Dus besloten we 's nachts op haar te passen en de volgende ochtend gingen we naar een dierenarts om te zien of ze een chip had en dus een eigenaar.
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend gingen we naar de volgende dierenarts en vonden zowaar haar eigenaar, die haar onmiddellijk en dolgelukkig weer kwam ophalen - een happy end in de waarste zin van het woord :)
Dus terug naar de westkust! 70 km verder was onze volgende bestemming Torre de Aspa. Na de 2 dagen in een drukker en ander gebied, de perfecte plek! Een parkeerplaats direct aan zee, enorme zwarte kliffen links en rechts en een kilometerslang en breed strand. Het enige nadeel hier: geen ontvangst. Daarom waren we niet van plan om hier te overnachten, maar het was zo mooi dat we uiteindelijk één nacht zijn gebleven en het gewoon zonder receptie en internet hebben gedaan - en het was het meer dan waard. Vanaf de namiddag waren wij de enige mensen op dit enorme strand en waren wij dus de enige zielen op deze prachtige plek bij zonsondergang en konden wij genieten van de mooiste zonsondergang van de hele reis.
Die avond realiseerden we ons dat we alle plaatsen waarschijnlijk alleen maar zo hebben ervaren omdat we met een camper reisden. Op een klassieke hotelreis, zouden we de meeste plaatsen voor zonsondergang verlaten hebben. Dus onze camper was het "hotel" en deze plaatsen waren onze enorme "voortuin".
Absoluut uniek. Elke dag opnieuw.
Theoretisch hadden we hier een paar dagen langer kunnen blijven, maar vanwege ons werk konden we niet veel langer blijven zonder internetverbinding, dus verlieten we deze plek de volgende ochtend weer en gingen op weg naar het volgende strand. De volgende stop was Praia Bordeira, slechts 30 km noordelijker, dus maar een heel klein stukje rijden. Als u langs de westkust van Portugal rijdt, hoort deze plaats op elk lijstje thuis! Een echt enorm strand, ook kilometers lang om eindeloos te wandelen en het mooiste is, het strand gaat ongeveer 1 km landinwaarts en creëert een beetje een woestijngevoel omdat het zand zich daar ophoopt tot kleinere duinen. Een beetje drukker dan de wildere stranden, maar zeer indrukwekkend. De parkeerplaats lag weer eens wat hoger, zodat je een mooi uitzicht had op het landschap en bood voldoende ruimte, ook al kwamen en gingen er elke dag andere campers en motorhomes.
We voelden ons er zo op ons gemak dat we, na nooit langer dan 1 of 2 nachten op één plaats te zijn gebleven, er nu 4 dagen zijn gebleven. Wat hebben we daar zo lang gedaan? Gewoon er even tussenuit en volop genieten van de plek, lange wandelingen over het strand, door de duinen of over de kliffen. Het is ook een geweldige plek om te leren surfen. Surfscholen en kitesurfers kwamen hier elke dag en gebruikten de golven. Wat we niet deden, maar wel zagen, waren paardrijtochten bij zonsondergang door de duinen en langs het water - droomachtig. En de mobiele telefoon ontvangst was geweldig. Deze plek in één woord: gewoonweg prachtig.
Ich bin ein Tooltip.