Onze eerste stop ligt gelijk om de hoek: de Fuchshof in Dingelsdorf, een mooie mengeling van boerderijwinkel en een zogenaamde ‘Besenwirtschaft’, een soort kroeg waarin op bepaalde tijden van het jaar zelfgemaakte dranken en producten worden aangeboden. Rondom zien we de weidse velden, waarop het familiebedrijf zijn fruit teelt. We slaan verse, regionaal geteelde appels en peren in en vullen onze winkelmand daarnaast met verschillende soorten jam, kaas, worst, most en ambachtelijk gebrande mirabellenschnaps. En een grote zak vol ‘Seelen’. Dit heerlijke speltbrood met komijn en zout werd in deze streek vroeger alleen ter gelegenheid van Allerzielen (‘Allerseelen’) gebakken en ontleent daaraan ook zijn naam. Ook dat is een groot voordeel van het reizen met een camper: je kunt overal waar het mooi is gewoon even stoppen en picknicken, want de koelkast rijdt tenslotte mee. Maar nu gaan we eerst verder. “Laat ons het meer oversteken”, zegt mijn vrouw. De pont tussen Konstanz en Meersburg vaart het hele jaar door en we hoeven niet lang te wachten tot de volgende veerboot aanlegt. Aan boord blaast de wind in ons gezicht, het water breekt schuimend tegen de boeg. Intussen hebben we vrij zicht, het meer straalt ons helderblauw tegemoet. En dan zien we ook al de door de zon verwende wijnbergen van de noordelijke oever. De Bodensee is misschien slechts een klein wijnbouwgebied, maar de wijnboeren uit deze streek hebben een uitstekende reputatie.

De meest bekende liefhebster van het kleine stadje Meersburg was een schrijfster: Annette von Droste-Hülshoff schreef gedichten en ballades en ging de literatuurgeschiedenis in als de auteur van de beroemde novelle ‘Die Judenbuche’. Eind september 1841 ging ze voor het eerst op weg naar Meersburg, waar haar zus Jenny met haar man, de jonkheer Joseph van Laßberg, in het oude kasteel woonde – en ze werd meteen verliefd op het stadje. Het op de helling gelegen, idyllische plaatsje aan de Bodensee met zijn nauwe steegjes en schilderachtige vakwerkhuizen werd voor de dichteres “de tweede helft van haar thuis”. Hier voelde ze zich vrij. Dat de stad daar trots op is, steekt ze niet onder stoelen of banken. Er is een Droste-wandeling, één keer per jaar worden de Droste-literatuurdagen georganiseerd, en in het oude kasteel kan men de kamers bezichtigen, waarin de dichteres tijdens haar verblijf hier woonde en werkte. En boven het stadsdeel Meersburger Oberstadt bevindt zich nog steeds het zogenaamde ‘Fürstenhäusle’. Dit tuinhuis, dat wel iets weg heeft van een poppenhuis en dat werd gebouwd in opdracht van de kapittelheer Jakob Fugger, kocht Droste in 1843. Ze betaalde toen 400 rijksdaalders, van het honorarium voor haar tweede boek, voor het kleinood dat ze ‘Dachshöhle’ (‘Dassenhol’) noemde. Tegenwoordig is het een museum waarin men kan zien hoe men in de Biedermeier-tijd leefde. Aan de muren hangen fijne tekeningen, schaarkunst en schilderijen, er staat een oude secretaire en een tafelpiano. In de tuin groeien nog steeds wijnstokken, net als in de tijd waarin de schrijfster het huisje aankocht. We gaan op het bankje voor het huis zitten, kijken naar het gewoel van de stad, naar het meer en de met sneeuw bedekte bergtoppen van de Alpen. “Het uitzicht is bijna te mooi”, schreef Droste aan haar vriendin Elise Rüdiger over deze plek.

Net achter Meersburg wijst een

klein bordje de weg naar het wijngoed Aufricht. Langs nauwe veldweggetjes daalt men af richting de oever van het meer. Onze camper, een Van van het merk Carado, is smaller en wendbaarder dan de meeste andere campers, daarom is deze route voor ons geen enkel probleem. Door de grote voorruit van de camper hebben we dan weer een prachtig uitzicht op het meer, dat er rustig bijligt. Aangekomen op het wijngoed met de mooie houten gebouwen brengt de wijnboer Manfred Aufricht ons gelijk naar zijn proeverij. “De wijnen van de Bodensee zijn iets heel bijzonders”, zegt hij. “Dat ligt aan het speciale klimaat hier: overdag is het warm en schijnt de zon volop, ‘s nachts zorgt het meer voor koelte.” Op die manier hebben de druiven de kans hun aroma heel langzaam te ontwikkelen. “Onze wijnen krijgen daardoor een unieke, karakteristieke smaak”, aldus de wijnboer. “Hier smaakt geen wijn als de andere.” Het spectrum van zijn wijngoed is groot: van witte en rode Bourgondische wijnen tot en met groene Veltliner en zeldzame soorten als Auxerrois en Frühburgunder-wijnen. Hij heeft zelfs een portwijn op de kaart. Manfred Aufricht schenkt ons een van zijn rode wijnen in, een Spätburgunder uit de Mocken-oogst, een krachtige wijn met sterke aroma’s, die herinnert aan de begeerde Franse gewassen. In 2016 behaalde het wijngoed de eerste plaats bij de Duitse Rodewijnprijs. We nemen onze glazen mee naar het terras op de eerste verdieping. De wijnbergen van de familie Aufricht strekken zich uit van bijna 500 meter hoogte tot aan de oever van het meer. “In de zomer springen onze klanten hier ook graag het water in”, vertelt de wijnboer. En hij geeft ons nog een tip: niet ver hier vandaan, net boven het wijngoed, is een staanplaats voor campers die “nog bijna onontdekt” is. Bij de Alte Brennerei, een rustiek restaurant in het plaatsje Stetten, kan men overnachten – en een heerlijke ‘Dünnele’, de Zwabische variant van de Flammkuchen, eten.